Σελίδες

Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009

Μικρές μέρες

Το καλοκαίρι θα’ρθει
αυτό
ή το άλλο
ή καποια άλλη εποχή
-ούτως ή άλλως έχουνε γίνει ένα
και η πόλη θα αδειάσει
και θα αφήσει πίσω
Σκιές
Σε αναμνήσεις βλέματα στραμένα
Στο δρόμο σκουπίδια χυμένα
-για να γλεντούν τ’αδέρφια μου οι γάτες.

Ήρθε ο χειμώνας
και συ στέκεσαι μετέωρος μεταξύ ουρανού και γης
-λαθος! φωτιάς
και γω λέω να μην ξανασηκωθώ
γιατί είναι πιο εύκολο να μένω κάτω απ’το να πέφτω
αυτές τις μέρες τις μικρές
-κι ας μην προχωρώ ετσι
Και μεις ζούμε το τώρα
γιατί το μετά όλο και στενεύει
και δεν μας χωράει ο τόπος
-εσένα πιο πολύ
Ξέρεις οτι πάντα ήμουν μικρόσωμη.

Atropos

Έριξαν φόλα στα σκυλιά που με πρόσεχαν, και το τελευταίο μου κοχύλι έσπασε σε μια μετακόμιση.
Πού να πάω τώρα; Πού να κρυφτώ; Πιασμένες όλες οι κρυψώνες.
Ένα δέντρο μού’μεινε μονάχα, μα και αυτό αίμα στάζει.
Θα με βρουν.
Θα μου πάρουν τα νύχια και τα μάτια –δήθεν για να με σώσουν.
Να βγάλω τότε το δέρμα μου όσο έχω καιρό.
Να προλάβω να δω μπάς και έχει μείνει ψυχή από κάτω.
Να την κρύψω στο αίμα του δέντρου να μην τη χάσω.

Contempt

Μου αρεσουν οι δρομοι.
Παντα μου αρεσαν.
Ισως γι'αυτο να κοιταω τοσο συχνα κατω.
Και πολυ συχνα πεφτω...
Στη Γη ομως πια δεν μιλαω, γιατι δεν με αφηνε να πιασω το Χωμα
οταν επιανα πατο.

Παραξενια μου, μπορει.
Μα εζησα καιρο εκει κατω, και απο εκει εχω μαθει να τρεφομαι.
Και εκει κατω, ειδα.
Ποιος να εχει την ευθυνη, αραγε;

Ας ειναι. Θα πιστευω σε ο,τι αντανακλαται στα παραθυρα των κτιριων.
Για οσα σεβομαι.
Για οσα δεν θα σεβαστω ποτε.
Για τα εκτρωματα που εκθετουν τις πληγες της Μνημης.

Γι'αυτο δεν θα ντραπω να κοιταξω μια φορα μοναχα τον ουρανο πριν βρεξει.
Ετοιμαζεται...
Μακαρι η γη να ηταν επιπεδη, γιατι νοιωθω λιγο κεκλιμενη.
Μου λενε οτι φταιει που ολο χαμω κοιταω.
Εγω λεω απλα οτι εχω το νου μου μη βιαστω και σκονταψω και γλυστρισω.
Μην ξεγλυστρισω...

September

Εικοσιδύο κομμάτια ζωής μετρώ…
και μισό.
Και μισώ
το ένα τρίτο από αυτα τα κομμάτια.
τα τετράδια με τις λευκές σελίδες. Αυτά που έμειναν μισά γιατί άλλαξα τάξη.
τις στιγμές που μου αρνήθηκαν όσοι αγαπάω.
Κι έτσι μαθαίνω να ξεχνώ από πριν, για να μη σκοτεινιάζω σαν θυμάμαι.
Και έχω πολύ καλή μνήμη γαμώτο.